در دو ماه گذشته بیش از هزار هنرمند، گروه موسیقی و ناشر بین‌المللی به کارزار «موسیقی برای نسل‌کشی ممنوع» پیوسته‌اند؛ حرکتی فرهنگی که با هدف اعتراض به جنایات گسترده رژیم صهیونیستی و همبستگی با مردم فلسطین، آثار موسیقایی خود را از دسترس کاربران در اسرائیل خارج کرده‌اند.
به گزارش آنا از ورلد سوسیالیست وب، در دو ماه گذشته بیش از هزار هنرمند، گروه موسیقی و ناشر بین‌المللی به کارزار «موسیقی برای نسل کشی ممنوع» پیوسته‌اند؛ حرکتی فرهنگی که با هدف اعتراض به جنایات گسترده رژیم صهیونیستی و همبستگی با مردم فلسطین، آثار موسیقایی خود را از دسترس کاربران در اسرائیل خارج کرده‌اند. به گفته گردانندگان این کمپین، این اقدام یک تحریم فرهنگی علیه اسرائیل است؛ اقدامی که در واکنش به «نسل‌کشی در غزه، اشغال و پاکسازی قومی در کرانه باختری، آپارتاید در سرزمین‌های ۱۹۴۸، و سرکوب جهانی فعالیت‌های حامی فلسطین» انجام شده است.
این کمپین هشدار می‌دهد که صنعت موسیقی جهان در قبال رفتار اسرائیل استانداردی دوگانه در پیش گرفته است. برای مثال، فقط چند ماه پس از حمله روسیه به اوکراین، تمام ناشران بزرگ موسیقی، آثار خود را از روسیه حذف کردند یا فعالیت‌شان را متوقف ساختند، اما در برابر دهه‌ها اشغالگری، تبعیض، و بیش از دو سال نسل‌کشی در غزه هیچ اقدام مشابهی علیه اسرائیل صورت نگرفته است. این در حالی است که اسرائیل از زمان آتش‌بس اکتبر ۲۰۲۵ تاکنون بیش از صد بار آن را نقض کرده و صد‌ها فلسطینی دیگر را به شهادت رسانده است. فهرست هنرمندان حامی این تحریم عمدتاً از امریکا، ایرلند، بریتانیا و اروپا تشکیل شده و نام‌هایی، چون فونتینز دی‌سی، نیس‌کپ، د نایف، مسیو اتک، لورد، بیورک، پل ولر، وت لگ، کلایرو، نیلوفر یانیا، هایلی ویلیامز، ژاپنیز برکفست و آیدلز را در بر می‌گیرد.
یکی از نمایندگان کمپین در گفت‌و‌گو با رولینگ استون تأکید کرده است که با وجود اعلام آتش‌بس اخیر، «فوریت اوضاع تغییری نکرده»، زیرا طرح‌های موسوم به «صلح» هیچ تضمینی برای پایان اشغال غزه، توقف آپارتاید و اشغالگری، حق تعیین سرنوشت فلسطینی‌ها یا بازگشت آوارگان ارائه نمی‌دهد.
این گروه در شبکه‌های اجتماعی می‌نویسد که با وجود آتش‌بس، «فلسطینی‌ها همچنان با پیامد‌های فاجعه‌بار نسل‌کشی روبه‌رو هستند.» به‌گفته آنها، اسرائیل تاکنون دست‌کم ۲۴۰ هزار فلسطینی را کشته و ۹۵ درصد جمعیت غزه را آواره کرده و تقریباً تمام زیرساخت‌های حیاتی را نابود ساخته است. در کرانه باختری نیز خشونت شهرک‌نشینان به بالاترین سطح تاریخی رسیده است.
در بخش پرسش‌های متداول، کمپین به این انتقاد که تحریم اسرائیل «یهودی‌ستیزانه» است پاسخ می‌دهد: دهه‌ها پیش از هلوکاست، بسیاری از اندیشمندان و رهبران یهودی با صهیونیسم مخالفت می‌کردند و بنیان‌گذاران اروپایی آن نیز خود فلسطین را پروژه‌ای «استعماری» می‌دانستند. به گفته این گروه، «اولویت اصلی پایان‌دادن به آپارتاید، اشغال و نسل‌کشی است، نه تکرار اتهامات بی‌اساس ضدیهودی.»
در مقابل، سفارت اسرائیل در واشینگتن این اقدام هنرمندان را «تبعیض‌آمیز و غیر اخلاقی» خوانده و مدعی شده است که چنین تحریم‌هایی کمکی به صلح نمی‌کند. با این حال، گسترش این کارزار نشان‌دهنده موج رو‌به‌رشد اعتراضات فرهنگی و رادیکال‌شدن هنرمندان در برابر جنایات اسرائیل است؛ روندی که بازتاب‌دهنده تغییرات عمیق سیاسی و اجتماعی در سطح جهانی، به‌ویژه در میان نسل جوان است.
